Er is moed voor nodig om in tijden van onzekerheid en verdriet onze huizen, harten en gedachten open te zetten.
Soms zitten we zo vast in onze eigen gedachten, dat we een heel nieuw perspectief nodig hebben dat alleen een vreemde ons kan bieden.
Een ontmoeting met een vreemdeling, die ons leven in een nieuw licht beziet, is dan een groot geschenk.
Laten we doen als de Emmaüsgangers en ons openstellen voor onverwachte ontmoetingen.
Wie weet ontmoeten we Jezus zelf in die ander.

Het delen van brood en wijn verbindt ons aan het verhaal op de Witte Donderdag.
De glazen worden omgeruild voor wijnglazen, gevuld met wijn.
De korenaren die we gebruikten bij de schikking ‘De hongerigen voeden’, accentueren nu de lijn van het open hart.

Als iemand de waarheid spreekt, komt dat hard aan.
We zouden de waarheid kunnen omarmen, maar lopen er vaak liever voor weg.
Of erger nog: we maken Hem voor leugenaar uit.
We zien het gebeuren, de dag dat Jezus wordt veroordeeld en gekruisigd.
Maar ook nu nog, wijzen we de Waarheid af.
Vandaag staan we hier bij stil en keren ons naar binnen.
We onderzoeken ons eigen hart. Zijn wij bereid om de Waarheid te horen?
Of wijzen we Hem af, zelfs tot in de dood?

Op Goede Vrijdag staat de kruisiging centraal.
Een –dood- stille tijd. Het verraad, de verloochening en de kruisiging.
Tussen de stenen worden zilverlingen gelegd als verwijzing naar het verraad.
Een kruis van stekelige takken staat verticaal in het hart.
Het hart is gesloten.
We richten ons niet meer naar buiten, we zijn naar binnen gericht.

De stekels zijn vervangen door klimopranken.

De steen is weggerold! Alles staat weer open!
De dood jaagt ons geen angst meer aan, dus wat houdt ons nog tegen?
Nu kunnen we vol vertrouwen delen van wat Hij ons gaf.
Hij had ons lief en gaf ons alles, zonder reserves.
Laten we zijn voorbeeld volgen. Laten we de zieken bezoeken.
De dorstigen laven. De hongerigen voeden.
De vreemdeling onderdak bieden. De naakten kleden.
De doden begraven. Zorg dragen voor de aarde.
Halleluja. De heer is waarlijk opgestaan.

Wie God liefheeft, heeft ook de ander lief.
Het hart is vol met bloemen.
De stammen en stenen zijn vervangen door meer glazen.
Allerlei witte en gele voorjaarsbloemen zijn gebruikt.
De vorm van het hart wordt geaccentueerd door buxustakjes.
Zo verbinden we de tijd voor Pasen met Pasen.

Opzoeken wie ziek is. Elkaar niet vergeten in moeilijke tijden. Er zijn voor elkaar. In de glazen planten we vergeet-mij-nietjes (plantjes)
Tussen de glazen staan boomstammetjes.
De vorm van het open hart wordt geaccentueerd door een slinger van gedroogde lavendelbloemetjes, geurig symbool voor goede zorg.

Als iemand ziek is, dan wensen we hem of haar een spoedig herstel.
Dat doen we liever dan iemand echt te zien in zijn kwetsbaarheid en moeite.
Maar iemand gezelschap houden die ziek is, hoe confronterend ook, biedt ons de kans samen te beseffen dat we allemaal kwetsbare mensen zijn, of we nou ziek zijn of gezond. Het maakt niet uit wie er aan de beurt is om sterk te zijn; we zijn allemaal kwetsbare in Gods hand. Laten we elkaar, ook in de pandemie die ons in zijn greep houd, nabij blijven.

2e lijdenszondag

3e lijdenszondag

Bidstond 2021

4e lijdenszondag

Ik was naakt en jullie kleedden mij.’
Kleding verzamelen en kleding delen is iets wat heel veel gedaan wordt.
Wat je met kleding biedt, is waardigheid en warmte.
Voor deze schikking worden de glazen bekleedt.
Een dik touw accentueert de open hartvorm.
In de glazen plaatsen we bloeiende bloesems.
De brem en de bloesems vallen naar elkaar toe zodat er een soort van  ‘luchtig geweven kleed ‘ontstaat

 Bidstond

Voedsel is de basis van ons bestaan. We hebben gebeden om een zegen over onze oogst.
Nu zien we de zaden ontkiemen.
We vieren het begin van een goede oogst.
Maar we kunnen alleen echt van dit wonder genieten, als we het samen delen.
Zoals Jezus zichzelf aan ons heeft uitgedeeld, zo delen wij wat wij hebben met elkaar.
Zoals voedsel de basis is van ons bestaan, zo is het delen van voedsel de basis van onze samenleving.
Niet voor niets gedenken wij Jezus bij een maaltijd, die we samen delen.

Brood om te leven. Brood om te delen.
In deze schikking mogen de korenaren dan ook niet ontbreken.
De bonen die in de Biddag-schikking een paar week geleden zijn gebruikt, zijn in het water gelegd en ontsproten.
De voedzame zaden vormen de verbinding in het open hart.

Palm pasen

Respect hebben voor de overledenen, de doden begraven, het leven gedenken.
Woorden die bij elkaar horen.
We zorgen voor de doden, omdat we zorg dragen voor elkaar tot het einde.
Ieder leven is van waarde. Ieder leven wordt gezien.
We noemen iemands naam en geven hem of haar een plek.
We spreken onze hoop uit dat de dood niet het einde is.
We geven het lichaam terug aan de aarde, waar het wacht.
Net als een zaadje, is het in rust tot het tijd is om te ontkiemen in een nieuw leven.

In de vazen plaatsen we paarse tulpen, paars is de kleur van reflectie en gedenken.
De tulp, het symbool dat we eerder gebruikten om het gebed te symboliseren, past ook mooi bij deze thematiek.
De verbinding tussen de vaasjes wordt gelegd door rozemarijn.
Het bittere kruid, de herinnering aan leven.