Opzoeken wie ziek is. Elkaar niet vergeten in moeilijke tijden. Er zijn voor elkaar. In de glazen planten we vergeet-mij-nietjes (plantjes)
Tussen de glazen staan boomstammetjes.
De vorm van het open hart wordt geaccentueerd door een slinger van gedroogde lavendelbloemetjes, geurig symbool voor goede zorg.

Als iemand ziek is, dan wensen we hem of haar een spoedig herstel.
Dat doen we liever dan iemand echt te zien in zijn kwetsbaarheid en moeite.
Maar iemand gezelschap houden die ziek is, hoe confronterend ook, biedt ons de kans samen te beseffen dat we allemaal kwetsbare mensen zijn, of we nou ziek zijn of gezond. Het maakt niet uit wie er aan de beurt is om sterk te zijn; we zijn allemaal kwetsbare in Gods hand. Laten we elkaar, ook in de pandemie die ons in zijn greep houd, nabij blijven.

2e lijdenszondag

3e lijdenszondag

Bidstond 2021

4e lijdenszondag

Ik was naakt en jullie kleedden mij.’
Kleding verzamelen en kleding delen is iets wat heel veel gedaan wordt.
Wat je met kleding biedt, is waardigheid en warmte.
Voor deze schikking worden de glazen bekleedt.
Een dik touw accentueert de open hartvorm.
In de glazen plaatsen we bloeiende bloesems.
De brem en de bloesems vallen naar elkaar toe zodat er een soort van  ‘luchtig geweven kleed ‘ontstaat

 Bidstond

Voedsel is de basis van ons bestaan. We hebben gebeden om een zegen over onze oogst.
Nu zien we de zaden ontkiemen.
We vieren het begin van een goede oogst.
Maar we kunnen alleen echt van dit wonder genieten, als we het samen delen.
Zoals Jezus zichzelf aan ons heeft uitgedeeld, zo delen wij wat wij hebben met elkaar.
Zoals voedsel de basis is van ons bestaan, zo is het delen van voedsel de basis van onze samenleving.
Niet voor niets gedenken wij Jezus bij een maaltijd, die we samen delen.

Brood om te leven. Brood om te delen.
In deze schikking mogen de korenaren dan ook niet ontbreken.
De bonen die in de Biddag-schikking een paar week geleden zijn gebruikt, zijn in het water gelegd en ontsproten.
De voedzame zaden vormen de verbinding in het open hart.

Palm pasen

Respect hebben voor de overledenen, de doden begraven, het leven gedenken.
Woorden die bij elkaar horen.
We zorgen voor de doden, omdat we zorg dragen voor elkaar tot het einde.
Ieder leven is van waarde. Ieder leven wordt gezien.
We noemen iemands naam en geven hem of haar een plek.
We spreken onze hoop uit dat de dood niet het einde is.
We geven het lichaam terug aan de aarde, waar het wacht.
Net als een zaadje, is het in rust tot het tijd is om te ontkiemen in een nieuw leven.

In de vazen plaatsen we paarse tulpen, paars is de kleur van reflectie en gedenken.
De tulp, het symbool dat we eerder gebruikten om het gebed te symboliseren, past ook mooi bij deze thematiek.
De verbinding tussen de vaasjes wordt gelegd door rozemarijn.
Het bittere kruid, de herinnering aan leven.